Ik ben nooit erg van het naaien geweest. Een beetje vreemd misschien, als je bedenkt dat ik een grootmoeder heb die ooit naaister was. En dat misschien nog tot daar aan toe, maar ze heeft mij wél leren breien en haken. Bovendien heb ik als kind heel wat tijd doorgebracht bij mijn grootouders.
Ik weet nog dat bomma een grote plastic naaidoos had, onderaan beige, met een donkerbruin deksel. Het slotje was stuk en ze had er daarom maar zo'n onderbroekenelastiek omheen gedaan. Als er iets te naaien viel, zette ze zich 's namiddags 'in de koepel'. Daar was veel licht. En er viel regelmatig iets te naaien, want ik had altijd wel een broek die korter moest, een geloste naad, ...
Ik zat er dan bij, met mijn neus bovenop de werken. Ik kan een knoop aannaaien of een gaatje dichten, alleen omdat ik het zo vaak gezien heb. Maar ik heb nooit echt geleerd om kleding ofzo te naaien, al zeker niet met een naaimachine. En ik heb ook nog nooit veel zin gehad om eraan te beginnen.
Maar nu vroeg mijn moeder laatst om een toilettasje, voor de make up-spulletjes in haar handtas. Da's natuurlijk wel het handigst met een rits. En een 'voeringske' misstaat ook niet... Dus voila, ik naar de winkel voor een stofje en een rits.
Een heerlijk retromotiefje, lekker vrolijk bij het beige van het gehaakte tasje.
Zo ben ik eraan begonnen:
En dan achteraf natuurlijk de beide helften aan elkaar genaaid. Hopla, zakje in het gehaakte tasje en vastnaaien. Al heb ik dat allemaal even over moeten doen, omdat ik het zakje veel te groot had gemaakt... Het resultaat vind ik zelf nog niet helemaal top, maar voor een eerste keer ben ik toch een beetje trots op mezelf.
Ik weet nog dat bomma een grote plastic naaidoos had, onderaan beige, met een donkerbruin deksel. Het slotje was stuk en ze had er daarom maar zo'n onderbroekenelastiek omheen gedaan. Als er iets te naaien viel, zette ze zich 's namiddags 'in de koepel'. Daar was veel licht. En er viel regelmatig iets te naaien, want ik had altijd wel een broek die korter moest, een geloste naad, ...
Ik zat er dan bij, met mijn neus bovenop de werken. Ik kan een knoop aannaaien of een gaatje dichten, alleen omdat ik het zo vaak gezien heb. Maar ik heb nooit echt geleerd om kleding ofzo te naaien, al zeker niet met een naaimachine. En ik heb ook nog nooit veel zin gehad om eraan te beginnen.
Maar nu vroeg mijn moeder laatst om een toilettasje, voor de make up-spulletjes in haar handtas. Da's natuurlijk wel het handigst met een rits. En een 'voeringske' misstaat ook niet... Dus voila, ik naar de winkel voor een stofje en een rits.
Een heerlijk retromotiefje, lekker vrolijk bij het beige van het gehaakte tasje.
Zo ben ik eraan begonnen:
En dan achteraf natuurlijk de beide helften aan elkaar genaaid. Hopla, zakje in het gehaakte tasje en vastnaaien. Al heb ik dat allemaal even over moeten doen, omdat ik het zakje veel te groot had gemaakt... Het resultaat vind ik zelf nog niet helemaal top, maar voor een eerste keer ben ik toch een beetje trots op mezelf.
Nog even voor de volledigheid: mijn mosterd heb ik gehaald uit het eerste boek van Ponnekeblom.
Reacties
Een reactie posten