sjaal voor mezelf :-)

Al meer dan twee jaar brei en haak ik als een bezetene. De halve familie én bijna alle vrienden lopen rond met spullen van HomeMade by Lex. Maar zelf - en let op, ik beken dit met het schaamrood op mijn wangen - zelf droeg ik een muts en sjaal van Hema. Dat een mens daar vraagtekens bij zet is hoogst begrijpelijk, jawel. Maar ik kan het makkelijk verklaren: er was gewoon geen tijd om voor mezelf iets te maken. 

En toen zei Steven, mijn marketeer-aan-huis, iets over mijn eigen visitekaartje zijn. Opnieuw moet ik bekennen, met het schaamrood op mijn wangen: niet voor de eerste keer. Hij zegt dat eigenlijk al euh... een jaar of twee. 

Goed, ik weet niet of je de verleden tijd hebt opgemerkt, waar ik praat over mijn sjaal en muts? Maar ik heb het dus gedaan, eindelijk voor mezelf gehaakt. Voorlopig is het alleen nog maar een sjaal, aangezien het nogal warm is geweest voor mutsen. Maar ik had dit zoveel eerder moeten doen, want ik ben er echt heel, heel blij mee :-). 

Het is een echte HomeMade by Lex, op z'n langs gehaakt met halve stokjes, met een streepje in een andere kleur. Daar probeer ik namelijk zo'n beetje mijn handelsmerk, mijn stijl (o jee, dit klinkt zo blasé :-)) van te maken. 

Ik heb uiteraard ook een foto van de sjaal, met mezelf erbij die hem draagt. Een echte, onvervalste selfie. Voor iemand die kind was in het pre-digitale fotografietijdperk voelt het nog altijd een beetje vreemd om zomaar ongelimiteerd foto's van jezelf te nemen, laat staan ze op het net te publiceren. Maar kom, een mens moet mee met zijn tijd, so here goes!