DIY salontafel

Dankzij onze wijnhandel (ad invinitum, voor on(w)eindig veel plezier) krijgen we heel wat ‘palletten’ binnen. Meestal zijn die groot en zwaar, niet heel elegant. Maar onverwacht kreeg ik bij de bestelde Barolo’s een leuk cadeautje: een klein palletje, helemaal op maat van de salontafel die in mijn hoofd zat… 

Natuurlijk heb ik pinterest afgeschuimd. Daar vind je namelijk echt heel veel inspiratie om tafels en ander moois te maken met pallethout. De meeste mosterd haalde ik hier. Ik vond het een mooie combinatie tussen rustiek en sjiek. Shabby chique heet dat dan, geloof ik.

Met dit in mijn achterhoofd ben ik aan de slag gegaan met mijn pallet(je). Nu staan ‘geduld’ en ‘veel tijd’ niet bepaald in mijn woordenboek. Ik maak bijvoorbeeld ook maar zelden proeflapjes bij het haken en breien. Hier ging het niet anders…. Ik ben dus niet aan de slag gegaan met ontvetter en dat soort toestanden. Hoe ik het wel deed? Dat leg ik hieronder uit. Verwacht geen afmetingen enzo, dat moet je voor jezelf beslissen. Wat je wel krijgt: een werkwijze in 4 stappen waar je mee aan de slag kan.

Ik heb helaas niet zo’n heel goede foto’s van het proces, die nam ik namelijk voor ik blogaspiraties koesterde :-). Hier zie je alvast het eindresultaat. Eigenlijk ben ik er best trots op…

Belangrijk om te weten is dat dit a) een echte lowbudget oplossing is en b) dat je het als vrouw bijna helemaal alleen kan. Emancipatie (met spierballen) troef!

stap 1: Stay Calm & Go Shopping!
Ik ging winkelen op 4 verschillende plekken, namelijk Action, Brico, Godevaart Eyckerman en Plastiek Van Wauwe. Bij Action haalde ik schuurpapier (grof en fijn), een verfborstel of twee en 'white wash verf', bij Brico kocht ik een balk voor de tafelpoten. Godevaart Eyckerman is een ‘werkmaterialenwinkel’ in Brasschaat, waar je topadvies krijgt. Zij hielpen mij met de ijzeren plaatjes om de pootjes aan de pallet vast te maken. Tenslotte bestelde ik bij Plastiek Van Wauwe in Deurne de plexiglazen plaat voor bovenop. Natuurlijk heb je ook schroeven en een schroevendraaier nodig, maar die zaten nog in overvloed in De Werkkoffer van Steven. Het is een beetje een gok, maar in totaal was ik ongeveer €60 kwijt.

stap 2: Schuur eens een eind weg!
Ik heb mij op een mooie dag in het zonnetje aan de tuintafel geïnstalleerd en geschuurd alsof mijn leven ervan hing. Met de hand, jawel. Dat vergt natuurlijk een hoop meer tijd dan met een schuurmachine, maar al bij al ging het vrij vlot. Het is zeker niet ondoenbaar. Uiteindelijk heb ik alleen het groffe schuurpapier gebruikt, daar werd het hout echt al glad genoeg van. Maar natuurlijk kan je er altijd nog eens overgaan met papier met een fijne korrel.

stap 3: Vijzen!
Nu is het tijd om de pootjes onder je tafel te zetten. Daar heb ik hulp bij gehad, omdat de balk die ik bij Brico kocht nog gezaagd moest worden. Dat kan natuurlijk ook met de hand, maar mijn schoonvader heeft het snel machinaal voor mij gedaan.

Om te zorgen dat de pootjes stabiel zouden zijn, heb ik telkens een hoekplaatje (aan de onderkant, bij het dwarslatje) en een plat plaatje (aan de zijkant) gebruikt. Ik weet de juiste naam voor die dingen niet, maar je ziet ze duidelijk op de foto’s. Voor de schroeven: ik heb niet geboord, gewoon geschroefd. Dit was wel echt een heftig werkje: er waren héél véél schroeven en soms werkte het hout bepaald niet mee… Maar de volhouder wint!

stap 4: Michelangelo is er niets tegen!
Ik heb gekozen voor een ‘washed’ effect, dat is van die verf die niet echt dekt en lijkt alsof ze al verweerd is. Je ziet er de structuur van het hout nog helemaal door. Voor ik begon te schilderen, heb ik de pallet eerst met een vochtig doekje afgeveegd (om achtergebleven stof van het schuren weg te halen). Op onze salontafel zitten twee lagen, maar dat kies je natuurlijk helemaal zelf.

stap 5: (bijna) klaar!
Na het schilderen kan je je salontafel eigenlijk al gebruiken, maar ik vond de openingen tussen de latjes nogal vervelend. Bovendien geeft – zoals ik al zei – het plexiglas een iets sjieker en afgewerkter effect. Je kan ook gewoon glas gebruiken, maar dat is duurder en als je er iets zwaars op laat vallen, kan het zomaar stuk springen.

Natuurlijk is dit geen project dat je in een uurtje afwerkt. Maar met wat doorzettingsvermogen boks je in een namiddag of vier wel een heel leuke, goedkope salontafel in elkaar. En de voldoening om tegen iedereen die het wil horen te kunnen zeggen: “die heb ik helemaal zelf gemaakt!”, doet je de stijve spieren wel heel snel vergeten.